Het zijn gekke tijden. Dat is wel het minste wat we kunnen zeggen. Het gewone leven wordt zo door elkaar geschud dat we met z’n allen op zoek zijn naar antwoorden. Richtlijnen. Handgrepen om ons aan vast te houden. What’s going on? Zit er een groter verhaal achter alle wereldse gebeurtenissen waar we mee geconfronteerd worden? Meer dan ooit moeten we het zoeken in onszelf: rustig blijven in het oog van de storm. Maar meer dan ooit hebben we ook behoefte aan verbinding, solidariteit, een collectief verhaal waar we ons allemaal in kunnen herkennen. Het verhaal van mens-zijn.
Mijn partner, Ton van der Kroon, doet al jaren onderzoek naar wat er leeft in mensen, in een bepaald land, op een bepaalde bodem. De laatste jaren doen we dat samen, met nog vele anderen. In elk gebied dat we bezoeken voelen we hoe een volk en zijn geschiedenis tot ons spreken, op een universele manier. Niet alleen doorheen de bekende geschiedkundige verhalen, maar vooral in de verborgen laag die daaronder ligt, en die – vaak in stilte – gedragen wordt door mensen. Zo herkennen we ons een stukje in elk volk, in elk gebied, in elk verhaal. En zo tekent zich langzaam maar wel een collectief thema uit dat we als mensheid uit te spelen hebben.
Die verhalen wil ik graag in de wereld brengen, in een reeks magazines. Soms door mij geschreven, soms door Ton.
Zoals dit verslag van onze reis naar Rwanda. Waarin Ton verhaalt hoe hij zich – door de boodschap van een Afrikaanse sjamaan en door een droom over de gorilla-apen – geroepen voelde om naar het Virungapark te trekken, brongebied van de witte Nijl aan de grens met Congo. En hoe hij onderweg, stap voor stap, toegang kreeg tot intrigerende informatie over de oorsprong en de toekomst van de mens…
Veel leesgenot,
Ann
