‘De deur staat op een kier. Het is aan jullie om naar binnen te gaan. Letterlijk naar binnen in de ruimte, in de innerlijke ruimte van het hart. Doordat je daar telkens om heen blijft cirkelen, voel je de verwarring. De verwarring die hier overal geldt, doordat mensen niet bij hun innerlijke kern kunnen komen en dus op zoek gaan in de buitenwereld. Je zou kunnen zeggen de materiële wereld. Op zoek naar geluk, op zoek naar vervulling, op zoek naar vriendschap, op zoek naar intimiteit. Iedereen zoekt en maar weinigen vinden die innerlijke stilte, omdat de verleidingen van de buitenwereld zo groot zijn. Toch horen die verleidingen er allemaal bij. Het maakt niet uit namelijk waar je zoekt, als je maar door de vorm heen kan kijken. Dan kan zelfs zoeken een ingang zijn tot een innerlijke ervaring.
De Italiaanse wereld is een wereld van lagen en illusies. Overal zijn vormen, mooie vormen. Kunstvormen, etensvormen… en al deze vormen kunnen eigenlijk een ingang zijn tot de innerlijke beleving van het hart.
De grap die jullie maken over jullie ‘Innerlijke Hart’-cursus heeft uiteraard een diepere betekenis. De vraag is namelijk: hoe doe je dat op het moment dat je verward bent, dat er veel lawaai is, dat er veel verschillende bewegingen om je heen zijn, van mensen die niet bij hun eigen kern kunnen komen? Dit is door de eeuwen heen eigenlijk het thema in Italië en uiteraard ook in andere landen. Maar hier is het heel… bijna tot een kunstvorm verheven.
Het labyrint van het hart heeft maar één weg en dat is de kunst om je hart te volgen. Ieder moment weer te luisteren, stil te zitten, af te stemmen… En van daaruit volgt de volgende stap. Maar op het moment dat je niet in afstemming bent, vind je geen enkele weg, is elke weg een doodlopende weg, is elke straat een verkeerde straat.
Wat jullie hier doen, is als het ware pionierswerk om die energie van het hart neer te zetten, waardoor anderen straks makkelijker de weg zullen vinden, binnen de vele verwarring die er ook is.
Snap je dat de vorm er uiteindelijk niet toe doet? Dat alles een uiterlijke vorm heeft en moet hebben om te kunnen functioneren in de materiële wereld. Maar de kunst is telkens om achter de vorm te kijken, voorbij de vorm te kijken. Voorbij de emotie te kijken. Voorbij de persoon te kijken. Om naar de essentie te gaan. De essentie als het hart van het labyrint.’
Wat bedoel je met essentie? Want voor mij is vorm wel belangrijk.
‘De vorm is een uiting van de essentie en een verdichting van de essentie. In die zin is het deel van de essentie. Tenzij je in de vorm blijft hangen en dus niet voorbij de vorm kunt kijken. Dan wordt de vorm een obstakel om bij de essentie te komen. Zoals een goed schilderij je kan raken in je hart, waardoor de kunstenaar communiceert voorbij de vorm, zo ben je als levenskunstenaar telkens bezig om door de vorm het hart te kunnen zien.’
(Siena, bij de kerk van Santa Maria de Servi, datum)
[travelers-map maxzoom=18 init_maxzoom=10 centered_on_this=true cats=Doorgaves post_types=post]