Apotheose
Het moment is gekomen om de sluier op te lichten en te zien wat wij in werkelijkheid aan het doen zijn. De enige manier voor jou om dat te ontdekken is door niet te vergeten wie je bent. De laatste acte van het spel eindigt met jou. Dan worden de maskers afgegooid en je kunt genieten van een welverdiende buiging voor het publiek dat door je eigen ziel wordt gevormd. Wij naderen nu de apotheose. Kom dus bij me en applaudisseer, voor jezelf en voor je medeacteurs en actrices. Wij zijn allen één. Een laatste woord alvorens ik het toneel verlaat. Heb mededogen met wie jij bent en met je medeschepselen. De weg is lang en moeizaam geweest. Ik weet dat je geleden hebt. Het was niet gemakkelijk, ook niet voor de medemenselijke wezens, die andere delen van jezelf. Wij hebben allemaal te lijden gehad van de scheiding en van het verlangen om weer naar huis te gaan. Wij hebben allemaal geleden door de vergetelheid en vergeetachtigheid wat betreft wie we zijn. Ik vraag je nu om je lijden te laten varen. Ga er niet verder mee door.
Kom naar huis want je zult alleen thuiskomen door te geloven dat je THUIS BENT. Je bent thuis bij mij. Nu, op dit moment. Je hoeft niet verder te gaan, je niet verder te ont wikkelen dan te zijn wie je nu bent. Dit is het moment. Een manier om dit te erkennen is door ernaar te leven. Geloof het. Handel in overeenstemming ermee. Maak het werkelijk. Wacht niet tot het laatste doek valt. De enige die het tot werkelijkheid kan maken ben je zelf. Niemand kan je de weg vertellen of wijzen omdat je de weg BENT.
Begrijp je deze uiteindelijke paradox, die niemand je kan uitleggen? Je moet het zelf doen omdat jij de deur bent, de waarheid, de liefde van God, in eigen persoon. De zoektocht naar God eindigt bij jou. Dat is het uiteindelijke thuiskomen. Ik zie je spoedig en ik ben blij dat je hier bij me bent, na de lange reis die we gemaakt hebben. Wacht op het gebeuren van het wonder, dat nog maar pas het begin is van de volgende fase in het mysterie van de mensheid.