Tijd is een illusie

Tijd is een illusie

Tijd is een illusie. Alle verhalen uit het verleden bestaan tegelijkertijd; er is geen tijd, behalve in de geest van de mens. Dat besef van tijd is daar geplant om de meest noodzakelijke structuur aan te brengen in de overvloed van impressies en invloeden in het leven, net zoals je niet alle nieuwsberichten in de wereld allemaal tegelijkertijd kunt waarnemen. De nieuwsbronnen presenteren je daarom slechts met een beperkte hoeveelheid ‘nieuws’, louter om je een houvast te geven. De tijd doet als het ware hetzelfde; het geeft je een logische en lineaire opsomming van verschillende feiten, zodat je denkt dat het leven logisch c.q. lineair in elkaar zit. Niets is minder waar. Een betere voorstelling van de tijd zou een ui zijn, een bol met verschillende schillen eromheen. In het midden zit de essentie, de kern van je wezen, dat samenvalt met de kern van het universum. Iedere spirituele stroming bevat de weg en de aanwijzingen om je naar deze kern te brengen. De zoektocht van de Katharen, de tempeliers en de Essenen was niets anders dan dat. Tijdens de Renaissance zochten wetenschappers, schilders en filosofen op hun eigen manier naar dezelfde kern.