We krijgen een boodschap van Loylou door, die vlak voor de reis naar Roemenië overleden is.

‘My dear friends, ik wil zo graag even bij jullie zijn. Natuurlijk ben ik bij jullie omdat ik me zo verbonden met jullie voel, nu vanuit deze andere kant die zo wonderbaarlijk is, ik kan het je niet vertellen. Het is een groot feest hier. Een feest van herkenning, van inzicht en van schoonheid. Dat waar ik zolang naar uitgekeken heb in mijn leven is hier volop aanwezig. Jullie weten hoe graag ik daar naartoe wilde gaan en gek genoeg, als ik nu terugkijk naar onze reizen tesamen – naar Egypte, naar Bali – dan waren we daar zo dichtbij. Het is niet veel anders, alleen verandert hier alles continu. Je kunt het niet bijhouden. Het is enig. Mensen komen, mensen gaan. Het is hier druk, maar heel goed.

Ik zit hier naast Johan Keijzer, die meekijkt naar julie reis die jullie nu maken door Roemenië. We zijn natuurlijk betrokken bij jullie reis en het werk dat jullie hier doen. We willen nogmaals benadrukken hoe belangrijk dat werk is, want dat zie ik nu pas goed. Het is wonderlijk, als je in het leven bent, is alles zo gefragmenteerd. Je ziet maar een klein stukje van het geheel, terwijl ik hier het gehele verhaal tegellijkertijd zie, zal ik maar zeggen. Dat is heel wonderlijk. Maar het is ook maar goed dat jullie niet alles zien. Stap voor stap ontrolt de weg zich. Neem het serieus. Neem alle details serieus, want daaraan lees je het verhaal af. Niets is wat het lijkt. Ja, het is inderdaad een soort groot wonderland, zou je kunnen zeggen.

Als ik een tipje van de sluier mag opheffen: jullie zitten hier in een koninklijk kasteel van de drakenridders, ridders die strijden voor Moeder Aarde, die het vaandel van de draak hoog houden, de rode en de witte draak. Ik zeg maar gewoon de woorden, zonder dat je begrijpt waar het over gaat. Maar dat maakt uiteindelijk helemaal niet uit. Roemenië is een oude plaats van lijnen die elkaar kruisen – dit is wat ik van Johan hoor. Die weet er veel meer van dan ik. Acht lijnen die elkaar kruisen en één grote tempel voor de Grote Moeder, die zoals je begrijpt vele eeuwen geleden vernietigd is, zoals op zoveel plaatsen. Dit is waar we jullie naartoe willen leiden, maar geniet van de weg, van het plezier onderling, want door de verbinding kom je pas tot de juiste plek. Dat is ook zoals ik jullie ken. Het hart heeft de leiding. Volg je hart, ieder voor zich, God voor ons allen.

Heb een mooie reis. Ik ben met jullie en schroom niet om om hulp te vragen. Wij zijn hier boven aanwezig, voor zover je over boven kunt spreken. Vergeet niet dat jullie invloed groter is dan je denkt. Dat kan ik nu zó goed zien. Het is een spel met de werkelijkheid dat je speelt. Speel het met veel plezier en heb een goeie reis. Veel liefs voor iedereen.’

[travelers-map maxzoom=18 init_maxzoom=10 centered_on_this=true cats=Doorgaves post_types=post]