‘Het verhaal begint dicht bij jezelf en eindigt dicht bij jezelf. Zoals jullie bij kasteel Chevanceaux het labyrint hebben gelopen, lopen jullie deze dagen het labyrint van jullie relatie en jullie eigen levenspad. Ieder je eigen weg zoekend door het labyrint, maar elkaar ontmoetend in het centrum. Je zou kunnen zeggen dat deze plaats, de kathedraal, een heilig centrum is van verbinding tussen hemel en aarde en juist op zo’n plek is de verbinding tussen man en vrouw cruciaal. In de verbinding tussen man en vrouw ontstaat een spanningsveld waarin geboorte plaats kan vinden, een geboorte- of creatiekracht. Daarvoor moet je eerst alles loslaten wat er niet toe doet. Al je eigen persoonlijke vraagstukken die je belemmeren komen naar de oppervlakte, waardoor je inzicht krijgt in datgene wat onder de oppervlakte plaatsvindt. Zodra het gevoeld en doorvoeld is, kan het nieuwe zich manifesteren in het hart van het labyrint. Door werkelijk je eigen weg te gaan, stap voor stap, draag je bij aan een groter veld van vernieuwing.

De tempel ontmantelt zichzelf; valt en wordt wederopgebouwd. Sterven en loslaten om het nieuwe een kans te geven. Wees niet bevreesd; angst weerhoud je van het ware pad. Liefde opent de poort. Ga niet direct naar de kathedraal, maar beweeg je er omheen. Vertraag, zodat je je eigen voetstappen kunt blijven volgen en niet verward raakt in de stroom van de grote massa. Zoek je eigen weg, laat anderen hun weg gaan. Zoek naar het hart van de Grote Moeder onder de kathedraal. Het is een proces van verinnerlijking, waardoor je dieper tot inzicht komt en krachten vrijmaakt die sluimeren in de schoot van de Moeder.

Lang zal ze leven, de dochter van de Moeder. Ga je pad.’

[travelers-map maxzoom=18 init_maxzoom=10 centered_on_this=true cats=Doorgaves post_types=post]