‘Het leven is een feest dat erom vraagt gevierd te worden. Zo vaak laat je je plezier vergallen door je eigen schaduwgedachten, door de wolken die je voor de zon zet. En toch horen ook de wolken bij dat feest: duister, regen en sombere dagen zijn – als je er goed naar kijkt –

deel van de schoonheid, van het leven. Duw ze niet weg maar accepteer ze voor wat ze zijn, wetende dat achter die wolken immer de zon schijnt. De kracht van de liefde doordringt alles. Zelfs het duister.

Langzaam ga je beseffen dat die zon eeuwig schijnt. In jou en door jou heen. Meer en meer leer je erop te vertrouwen dat dat licht altijd aanwezig is. Dat je daar altijd een beroep op kunt doen. Meer en meer leer je door de wolken heen te kijken van anderen om je heen en kun je hun licht zien, zie je hun zon branden, ook al is die zon tijdelijk verduisterd. Meer en meer zie je dat die zon de eeuwige waarheid is die overal doorheen schijnt.’

(Orval, 04/06/2010)

[travelers-map maxzoom=18 init_maxzoom=10 centered_on_this=true cats=Doorgaves post_types=post]