Ton heeft ’s nachts een uittreding en visioen.

‘Opeens zag ik mezelf boven de stad Madrid, waar een enorme draak uit de grond kwam. Onder het koninklijk paleis, waar vroeger een Arabische burcht stond. Op of in die rots zit in een enorme aardemoederkracht, de Madre, verscholen, die eigenlijk losbrak, haar ketens van zich afgooide en als een gigantische draak boven de stad vloog, en vervolgens over verschillende steden van Europa vloog, vuur spuwde en alle patriarchale en grote bedrijven, banken die eigenlijk haar macht hebben geketend, verbrandde met vuur.

Ook zag ik dat Madrid één van de sterren is, één van de twaalf sterren van de vlag van Europa, die om de Grote Moeder staan, om het beeld van Maria, Sterre der Zee, en de vlag, het blauw achter die sterren, is het firmament. Niet de firma’s, maar het firmament, waarin de sterren hun plaats vinden. Het is ook dezelfde vrouwe Isis, de vrouw van de Kosmos, van de Hemel. Ik zag dat er 12 Europese steden zijn, die allemaal één van die sterren vertegenwoordigen van die Europese vlag, en allemaal die moederkracht hebben. Amsterdam is er één van, Parijs, de stad van Isis, Praag, waar een Zwarte Madonna is, Rome, Athene, Madrid, Londen, zo zullen er nog een paar zijn. Samen vormen zij die cirkel van de 12 sterren van Europa.

Ik zag vervolgens mijn eigen lichaam als de Kabbalah, de Tree of Life, maar niet met 11 punten, maar met 12 sterren. Twee bij de voeten, Twee bij de handen, twee bij de schouders, twee bij het hoofd, één boven het hoofd, één bij het hart, één bij het bekken, en de da’at, de dertiende, is bij de navel. De verbinding met de Moeder, maar ook de onzichtbare. Dat is waar het visioen ophield.

Ik voel dat dit voorwerk is voor het werk in Madrid komende week.’

(08/07/2018)

[travelers-map maxzoom=18 init_maxzoom=10 centered_on_this=true cats=Doorgaves post_types=post]