26 JANUARI, 2025, TOMAR

De afgelopen week had ik vele vreemde, maar krachtige dromen. Ik deel er graag een paar…

EERSTE NACHT

Het begon op 21 januari, tijdens de uitlijning van zeven planeten die aan de horizon te zien zijn. Ik werd wakker uit een droom waarin er een zwarte slang naast me lag, en de slang veranderde in een vrouw. Vervolgens zag ik de slang vanuit mijn bekken door mijn lijf gaan, van kruis tot kruin, en alle zeven chakra’s aanraken. Toen de slang bij de pijnappel kwam, at ze de appel op en gaf me daarmee oneindig inzicht.

Daarna bewoog de slang naar mijn kruinchakra en opende zich een grote lotusbloem, die naar alle kanten uitstraalde. Nu ik dit opschrijf klinkt dat spiritueel fantastisch, maar tijdens de ervaring ervoer ik vooral heel veel angst. Bang voor de macht die me dat gaf, bang om me over te geven, bang dat dit wellicht slechts een verleiding van het kwaad is (een oude katholieke imprint…).

TWEEDE NACHT

Ik besefte dat mijn allergrootste angst is dat ik macht krijg en die misbruik. Daar worstel ik al mijn hele leven mee, nadat ik in een andere droom, zo’n 30 jaar geleden, mezelf in een vorig leven zag waarin ik aanvoerder van een leger was, en vanuit pijn, wraak en machtswellust een heel leger de verdoemenis injoeg. Geen fijne ervaring. Sinds die tijd ben ik als de dood voor macht. Maar ik voelde deze nacht ook dat ik de ‘machtiging’ kreeg, mits ik mijn macht in dienst van liefde stel.

Je kunt deze dagen op televisie op alle mogelijke manieren het gevolg zien van mannen die hun macht gebruiken voor eigen gewin, ego, succes en nog meer macht, maar daar ging mijn tweede droomnacht over. In de droom werd duidelijk dat ik niet meer over politiek mag schrijven. Heel jammer, want ik geef graag mijn visie op de maatschappelijke en politieke ontwikkelingen, maar er werd me verteld dat ik mijn energie voor positieve en spirituele thema’s moet reserveren. Dat wordt nog een hele uitdaging…!

DERDE NACHT

In de derde nacht ervoer ik een gelukzalige energie, van kracht, leiderschap en optimisme. Ik kon zo duidelijk mijn opdracht zien voor de komende tijd: het bijeenbrengen van vele mensen voor een ceremonie voor de aarde op 25 november dit jaar. Dit jaar is de markering van de eerste cyclus van 13 jaar van de Mayakalender na het jaar Nul, oftewel 2012. In de aanloop daarnaar had ik diverse krachtige momenten in mijn leven: Dat begon met de Harmonische Convergentie in augustus 1987, waarin er zes planeten in het teken leeuw stonden. Duizenden mensen kwamen tezamen op 12 heilige krachtplekken op aarde, en ik was ‘toevallig’ in Glastonbury, één van de twaalf. Het zorgde voor mijn spirituele ontwaken en vanaf dat moment nam mijn leven een totaal andere wending. Ik stopte mijn studie aan de universiteit en begon te reizen: eerst naar Amerika, later naar nog zo’n 40 landen. Overal deed ik ceremonies op krachtplekken – soms alleen, soms met een kleine groep, soms met veel mensen tegelijkertijd. Het gaf me heel veel inzicht, en ‘mijn gidsen’ gaven me zo’n 700 channelingen door over de grote omwenteling van deze tijd. Naar aanleiding hiervan schreef ik een serie van zes boeken: Heel de Wereld.

Terwijl ik graag beroemd en bekend wilde worden met mijn werk, vertelden mijn gidsen dat het belangrijk was dat ik ‘onder de radar’ bleef en in relatieve stilte mijn werk deed.

God, wat was dat een ego-klus. Ik wilde zó graag ‘gezien’ worden, een gevolg van het opgroeien in een gezin van vier broers, en nog wat jeugdtrauma. Maar langzaam kon ik me ermee vereenzelvigen, en werd me verteld dat mijn werk later zichtbaar zou worden. Toen onlangs de mannenworkshop op TV kwam – bij het programma ‘Boeddha in de polder’ – voelde het alsof een lange honger eindelijk werd gestild.

VIERDE NACHT

In de vierde nacht werd ik wakker met een groot gevoel van falen en mislukking. Iemand vertelde me ooit dat een belangrijke taak van mij was om bij te dragen aan vrede in het Midden Oosten. Nu, dat was dan falikant mislukt. Nadat ik ’s avonds opnieuw het nieuws had gezien – ik kijk vaak naar de Israëlische krant Haaretz en de Arabische zender Aljazeera – overviel me een diep depressie. Het lijkt alleen maar slechter te gaan: nog meer haat, nog meer agressie, nog meer lijden. De put lijkt onpeilbaar diep. Er was slechts één lichtpuntje in de diepe duisternis: twee vriendinnen – een israëlische en een Palestijnse – hadden het initiatief genomen om alle namen van de 17.000 kinderen die gedood zijn te laten voorlezen. Anne en ik namen ook een lijst van 50 namen voor onze rekening. Mijn hemel: wat een gruwelijke en pijnlijke oefening: vijftig namen voorlezen van kinderen die onlangs gedood zijn, sommigen nog geen jaar oud.

VIJFDE NACHT

In een volgende nacht en een volgende droom steeg ik samen met Anne en een groepje mensen op in een zweefvliegtuig. Nu heeft ons werk ook een hoog ‘zweefgehalte’, maar dat maakte het heerlijke gevoel van vliegen in een droom niet minder. Heerlijk licht en vrij boven de groene heuvels. Ik moest alleen zorgen dat we er niet uitvielen.

ZESDE NACHT

Gisteren kenmerkte zich door allerlei plotselinge verrassingen: een ontmoeting met de Snuf en Snuitje van Tomar, wat me een unheimisch gevoel gaf; een website die opeens uit de lucht was, terwijl we net een actie hadden gedaan waarbij mensen een gratis e-book konden downloaden: ’s avonds laat de keuken van de buren die in brand stond en de buurvrouw die in tranen haar verhaal deed.

ZEVENDE NACHT

De laatste droom, van vanochtend, was alleen één zin: ‘Ik neem afscheid van Kuifje’. Ik moest er even over nadenken, maar de boodschap was al gauw helder: De tijd van reizen is voorbij. Niet meer kuifje in Amerika, Kuifje naar Tibet, Kuifje en de Zonnetempel… Jammer, want ik houd ontzettend van reizen, maar het lijkt erop dat ik meer werk ‘thuis’ te doen heb. Over een dikke week word ik zestig jaar (ik noem het maar 6.0 dan klinkt het iets minder bejaard) en dan openen we een kleine ‘ashram’ in Tomar. Een vaste plek waarvandaan Anne en ik samen ons werk gaan vormgeven. (Mocht je ooit in de buurt zijn, of deel willen nemen aan een retreat, van harte welkom!)

NB. VANOCHTEND

Deze morgen is het voorlezen van de bijna 12.000 namen begonnen van de Palestijnse en Joodse kinderen die afgelopen jaar zijn omgekomen tijdens de bombardementen en aanslagen. Het neemt zo’n 36 uur in beslag en eindigt op maandagochtend. Mocht je willen luisteren naar deze diepe en emotionele gebeurtenis, ga dan naar de website of naar Youtube:

REMEMBERING THE INNOCENTS:

Start: Sunday, January 26, 7:00 AM (Palestine/Israel time)

End: Monday, January 27, 7:30 PM (Palestine/Israel time)

You can watch the ritual at:

* Website: https://www.ettyhillesumcards.com/coming-soon-03

* YouTube channel: https://www.youtube.com/@ettyhillesumcards9878