Afscheiding van het goddelijke
Er bestaat geen kwaad zoals jij dat kent. Het goddelijke is alomtegenwoordig, in het bijzonder in jou. Het goddelijke is in ieder woord dat je spreekt, in iedere stap die je zet, in iedere glimlach die je iemand anders schenkt. Maar wat is er dan met de haat die je af en toe voelt, zul je vragen. Zelfs die is goddelijk omdat je, wanneer je de waarheid zou zien, zou beseffen dat achter die sluier van haat en woede een diepgevoelde liefde voor de andere mens aanwezig is die alleen maar kortstondig verborgen en vervormd is. Je kunt nooit boos op iemand zijn als je die mens niet innig liefhebt. Zelfs bij de grootste gruwelijkheden is een vleug van liefde betrokken en door te vergeven zul je gaan begrijpen wat de betekenis is van die liefde die zich uit op een duivelse manier. De kern van de woede en de angst is, dat je vergeten bent wie je bent. Je bent de scheiding in jezelf gaan verafgoden en hebt daar een religie van gemaakt.
Je hebt mijn lijden, mijn dode lichaam dat aan het kruis hing, verheerlijkt, je hebt jezelf gekastijd om deze zelfde ondraaglijke marteling te voelen, je hebt zelfs anderen gestraft in mijn naam of in die van andere goden, maar deze verheerlijking van droefenis en dood is niet waar ik voor sta. Het is het tegenovergestelde; mijn wederopstanding was bedoeld om te laten zien dat dit lijden slechts een illusie van de geest was;geschapen door mij en anderen opdat ik mij volledig aan God kon overgeven en één met Hem/Haar werd. Nu ben ik mij daarvan bewust maar dat heeft lang geduurd. Dit is hetzelfde proces waartoe ik jou wil uitnodigen; je realiseren dat jouw lijden slechts een illusie is die je hebt gecreëerd om weer thuis te komen.