Ton en S. zitten op de Thalys naar Parijs.
‘Wees niet bang, de reis is begonnen, al heel lang geleden, maar nu weer in de fysieke vorm. Alles wat je tegenkomt is deel van de reis. De innerlijke reis en de uiterlijke reis. Laat je niet misleiden door de buitenkant. De wereld probeert je in zekere zin een systeem voor te schotelen waaraan je het gevoel hebt dat je moet voldoen. Maar uiteindelijk heb je alleen te maken met de wetten van het hart, de wetten van de ziel. De rest is slechts illusie, is vorm. Een mooie vorm, soms een lelijke vorm, maar het blijft een vorm. Dus voel telkens goed waar je eigen pad naartoe leidt. Stem je af op je innerlijke kompas, en neem daar genoeg de tijd voor. Juist op de momenten dat je het niet meer weet, dat je zoekende bent, zorg dan dat je eerst weer bent afgestemd op je eigen ziel. Soms vergt het slechts een enkele seconde om daarbij te komen. Ook al weet je dat nog niet met je geest, maar dan kan je hart zich openen om het antwoord op het juiste moment te laten komen.
Parijs, stad van Isis, stad van schoonheid en creativiteit. Het is jammer dat jullie er niet langer zijn, omdat er nog veel meer te ontdekken is en te voelen wat voor jullie beiden belangrijk is. Maar dat komt op een later tijdstip. Nu is het puur het aanraken ervan. Het gaat er niet zozeer om dat jullie op een bepaalde plek zijn. Het gaat er veel meer om dat je uit je doppen kijkt, dat je continu bewust bent van wat er om je heen gebeurt. Omdat die werkelijkheid waar we het net over hadden zo vloeibaar is, gaat het om je eigen ervaring daarin. Alles wat je ziet om je heen geeft jezelf feedback over waar je zit. Het hart zendt een impuls uit en je bewustzijn neemt dingen waar die te maken hebben met die impuls.
Om maar een voorbeeld te noemen: deze vrouw rechts heeft een bepaald verhaal, maar je kan het ook als een symbool zien. Het vrouwelijke dat uitgeput is. Dus je gaat de werkelijkheid als een kaart lezen, als een tarotkaart lezen. Of het feit dat je Italië ziet, is een andere tarotkaart die jou iets voorhoudt.
Parijs is zoals we zeiden de stad van schoonheid en creativiteit, dus daar is het heel erg cruciaal om in te tunen op dat stuk in jezelf. Om het levensgenot, om de creatie, om al die aspecten, zeg maar, te eren. Of je dat nu op een terrasje doet of midden in de stad, dat maakt eigenlijk niet zoveel uit. Hoewel we jullie wel aan zouden willen raden om naar het hart van de stad te gaan. Het centrale punt. Wat is het hart? Er is een stip voor de Notre Dame, op het Ile-de-la-Cité, waar alle lijnen naartoe lopen. Je zou kunnen zeggen dat de Notre Dame de nieuwe Tempel van Isis is. Daar heeft namelijk ook een oude tempel gestaan op het eiland onder de plaats van de Notre Dame, die de verbinding was met het vrouwelijke. Net zoals er in Aswan (Egypte) een tempel heeft gestaan op het eiland waar een tijd lang de ark is geweest. Dus het eiland is het hart, Ile-de-la-Cité is het hart van de stad.
Hebben jullie hier genoeg informatie over op dit moment? Over Parijs? Ja. Dan nog iets. Het gaat dus niet om de consequenties, om de keuzes die je maakt, maar om het bewustzijn erachter, om de gewaarwording. Want door de gewaarwording verandert de realiteit en veranderen daarmee ook je keuzes. Het is de weg naar binnen in plaats van de weg naar buiten. Het is niet samen of alleen. Het is samen en alleen. En daarmee maak je een ontwikkelingsweg door die zich als een soort labyrint naar binnen slingert, naar waar je diepere wil zit. Je verlangen om alleen of samen te zijn komt uit iets anders voort. En om daar naartoe te gaan brengt je, zeg maar, op een dieper niveau van zijn uit, waardoor het hart zich werkelijk kan openen. Einde.’
(13/07/2009)
[travelers-map maxzoom=18 init_maxzoom=10 centered_on_this=true cats=Doorgaves post_types=post]