‘Dit is de weg waarlangs de laatste katharen hun heenkomen zochten, in de tijd van de grote onderdrukking. Ze hadden hetzelfde gevoel als wat jullie nu hebben, het gevoel van verlatenheid, van afsterven, van afscheid, van het loslaten van grote dromen en idealen waar ze mee geleefd hadden. Wetende dat ze energetisch hun droom gerealiseerd hadden maar dat het in de vorm, in de aardse vorm, niet kon voortbestaan.
Dit is het proces van schepping en destructie waar ieder mens mee te maken krijgt, het stervensproces. Het loslaten van de vorm. Maar vanuit het besef dat de werkelijke vonk, de levensvonk, altijd doorgaat.
De natuur keert hier terug naar haar staat van slaap. Wachtend tot de mens haar opnieuw leert te eren, leert te voeden, en weer leert gevoed te worden en leert te spelen met de elementen van de natuur, de bloemen, de deva’s, de elementen, de bomen. De mens hier is de wijsheid van de natuur verloren, opgesloten geraakt in zijn eigen bastions van vooroordelen, haat, afscheiding en verbittering.
En toch, ook al lijkt de winter nog zo zwaar en koud, onder de oppervlakte zijn de zaden gelegd voor het nieuwe leven, ook hier in dit gebied. Ooit zal de natuur weer bloeien en zullen de katharen weer terugkeren, zoals in de afgelopen jaren vele katharen hier hun wedergeboorte hebben beleefd, open zijn gegaan voor de oude kennis van de laurier en een besef hebben verworven van de onsterfelijkheid van de ziel. De leer van de dualiteit waar de katharen mee leefden, van de goede God en de slechte God. De goede God die het leven stimuleert en de slechte God die de materie beheerst en de mens naar beneden trekt, naar een slaapbewustzijn. In die dualiteit hebben de katharen in hun tijd een keuze gemaakt, zoals het aan jullie is om een keuze te maken.
Ook in jullie tijd wordt de mens over de hele Aarde teruggetrokken ín de materie, wordt de mens verleid door het kwade, door het boze, om zich in slaap te sussen, om zich over te geven aan technologieën die niet bevorderlijk zijn voor de ziel. Om zich te laten verleiden door materie, geld en aardse goederen, bezit. De goede God daarentegen probeert de mens te verheffen, te verheffen tot een bezield leven, tot een vergeestelijkt leven in harmonie met de natuur, in harmonie met de elementen, in harmonie met de materie. Maar als de materie zwaarder wordt dan de geest, dan is de balans zoek. Het gaat om het samenspel, geest en lichaam, hemel en aarde, man en vrouw. Het is altijd in de verbinding tussen de dualiteit dat de weg zich openbaart. Het is niet in het één, noch in het ander. Het is de derde mogelijkheid tussen de twee polariteiten in die het werkelijke leven creëert en de weg toont.
Wij nemen hier afscheid van jullie, ons werk is gedaan. Het was een vreugde om jullie hier in deze wereld mee te nemen. Heb een gezegende reis.’
(juli 2009, bij het dorpje Montaillou)
[travelers-map maxzoom=18 init_maxzoom=10 centered_on_this=true cats=Doorgaves post_types=post]