Ton had ’s nachts een wonderlijke ervaring, waarbij hij in telepathisch contact kwam met de berggorilla’s in Virunga in Afrika. Het contact wat ze hebben gaat niet via gedachten, maar via diepe emoties. Zijn verslag:
‘Ik weet weer hoe het begon: ik merkte dat ik zelf zulke diepe emoties ervoer en ze op een gegeven moment begonnen te communiceren op dat gebied. Een aantal dingen die ze vertelden, ik weet het niet meer in de juiste volgorde maar (…) ze deelden gewoon hun emoties en die voelde ik. En ik deelde mijn emoties en die voelden zij.
Eén van die emoties was bijvoorbeeld dat één van hun jongen is weggehaald voor een dierentuin ergens in Europa en hoeveel pijn dat doet, want ze zijn continu in dat contact met elkaar. Toen vertelde ik hoe moeilijk het voor mij geweest is toen de scheiding er was en ik mijn dochter niet meer zag. Toen konden we elkaar voelen en begrijpen in die diepe afgescheidenheid van pijn. Dat was één ding.
Ze hebben ook verteld hoe het is om te vrijen. Oh ja, ze hebben wel een woord. Een piemel noemen ze een banaan. Zoiets, of een soort… (grinnikt) En één van de mannen deed voor hoe het is om te vrijen, heel veel hilariteit en lachen en grapjes eigenlijk, zoals dat bij mensen ook kan zijn. Met veel op de borst kloppen en zo.
Toen namen ze me mee naar de rand van het woud en vroegen ze aan mij: waarom eten de mensen het bos op? Waarom wordt dat bos weggehaald? Want dat is één van de grote drama’s voor hen. Toen zei ik dat ik daar ook voor kwam, dat ik dat net zo erg vond en toen deelden we eigenlijk die emotie. Ik zei ook: ik schaam me er heel erg voor als mens. Daar konden ze mij dan weer in dragen of in vasthouden. Ik zei: dat is eigenlijk een reden waarom we hier komen, omdat de mens steeds verder gaat en die kunnen dit niet voelen. Die kunnen dat bos niet voelen, daarom kappen ze het weg en nemen ze dieren weg.
Ik deelde ook nog dat ik me vaak eenzaam voel als mens met zulke diepe emoties tussen mensen, omdat ik soms ook bij andere mensen geen gehoor vind daarin. Toen werd ik opgenomen door hen daarin, totaal omarmd, en ze zeiden: je bent één van ons en deel van de clan.
Toen zei ik: ik ben eigenlijk op zoek naar de bron van de Nijl, om hier meer informatie over te krijgen. Dan zeiden ze: oké, dan nemen we je mee.
Ik werd eerst meegenomen naar een soort sjamaan-aap, een beetje een kleinere aap, volgens mij geen gorilla, maar meer een soort chimpansee, denk ik. Die had enorm stralende ogen, die zag gewoon dwars door het universum heen. Hij nam een beetje van mijn bloed en proefde dat en zei: ‘Oh je bent ziek, of je bent ziek geweest, dat is niet goed, je bloed.’ En hij zei: je moet de bladeren van de Kivu eten, nee: you have to drink the kivu-beer. Bladeren die worden gemaakt bij het meer van Kivu.
Toen hij vertelde over de bron van de Nijl, zeiden ze: je moet naar het Kivu-meer, ten noorden van het Kivu-meer. Daar is de plek, de belangrijke bron van iets. Maar die bron is niet een aardse bron. Het ging erover dat ze daar een herinnering bewaren, of een energie, of een figuur, en dat is een buitenaardse figuur, of figuren die ooit aankwamen, een soort avatar-achtige wezens, lang en groot, en die pelden hun huid af, of trokken een pak uit. Die zijn ooit lang geleden daar aangekomen, een soort energie.
Dan herinner ik het me niet goed meer, want die hebben me ook heel veel verteld. Ik kwam in contact met die wezens en die vertelden dat ze op een andere planeet niet meer verder konden en hier naar aarde toe kwamen, om zich hier verder voort te planten, of zich voort te planten in verbinding met de apen. Dus dat er een uitwisseling kwam tussen die apen en die wezens – hoewel dat me een beetje onmogelijk lijkt, maar… Die hebben me heel veel verteld, maar dat ben ik toch wel kwijt, geloof ik. Daar werd veel informatie doorgegeven over waar wij vandaan kwamen. Dus de bron is de bron waar wij als mensheid vandaan komen. Dat we niet van deze planeet komen maar ergens anders vandaan zijn gekomen en dat we hier opnieuw geïncarneerd zijn en ons gemengd hebben in ieder geval met de mensapen. Dus onze bron is hetzelfde, van de mensapen en van de mensheid.
Dat is één van de redenen waarom we daar naar terug moeten gaan, om die herinnering weer terug te krijgen.
Nou, dat was even de ervaring. Ik spreek het maar in, want straks geloof ik het niet meer. Goedemorgen!’
(25/07/2020)
[travelers-map maxzoom=18 init_maxzoom=10 centered_on_this=true cats=Doorgaves post_types=post]