Afstemmend met zicht op de Aghia Sophia en de blauwe moskee in Istanboel.

‘Naast de donkere krachten van het vrouwelijke zoals de Medusa, de Kali, de Sekhmet, de Chtonische energieën, is er de lichte kracht van de godin, de Sophia, de wijsheid, de hemelse moeder. Het is in die verbinding tussen donker en licht, tussen schaduwkanten en bewustzijn, dat de transformatie zich voltrekt. Dus wat jullie doen, is als het ware een sterrenpoort creëren tussen hemel en aarde. Een verbinding tussen het hoogste en het laagste, want wat hier in Istanboel een verbinding is tussen oost en west, tussen Europa en het Midden-Oosten, is ook een verbinding tussen de aarde en de kosmos.

Zo diep als je kunt gaan, zo hoog kun je vliegen. Dat geldt voor iedereen persoonlijk en ook voor een samenleving als geheel. Hoe meer je naar je eigen schaduwkanten kunt kijken, onder ogen zien wat je eigen blinde vlekken zijn – je eigen pijn en onvermogen of verlangens en angsten – zo vrij en onbegrensd kun je worden. Het een gaat niet zonder het ander. Bewustwording en bevrijding kan niet zonder het aanschouwen van de duisternis, zonder lijden, zonder afzien. Het is in de nederigheid en in de kleinheid dat je de grootsheid van de schepping zult ervaren.

Op deze dag, de Goede Vrijdag van de kruisiging, gaat het hierom: om voorbij het lijden te kijken naar het kruis dat je meedraagt. Zodat je het uiteindelijk kunt afleggen. Je moet de pijn dragen om het te transformeren. Je moet de duisternis doorgronden om het licht te zien. Je moet de demonen in jezelf omhelzen om werkelijk god te worden. Dan zul je zien dat alles een is, er is geen onderscheid. Zo binnen zo buiten, zo boven zo beneden. En in het kruisigen van je eigen ik vallen alle oordelen naar je medemens weg, vallen alle haat en afkeer weg, omdat je ten diepste beseft dat je het hele universum in jezelf meedraagt.’

(30/03/2018)

[travelers-map maxzoom=18 init_maxzoom=10 centered_on_this=true cats=Doorgaves post_types=post]